17 maja 2023 roku Pani Agata Serzysko przeprowadziła zajęcia logopedyczne dla dziewczynki z grupy przedszkolnej. Temat zajęć: „Co słychać na wsi?” – gimnastyka buzi i języka”.

Cele zajęć logopedycznych: rozwijanie wrażliwości słuchowej; usprawnianie aparatu artykulacyjnego; rozpoznawanie i naśladowanie odgłosów zwierząt; wzbogacanie wiadomości dotyczących zwierząt żyjących na wsi; ćwiczenie prawidłowego oddechu; budowanie pozytywnej samooceny i wiary we własne możliwości;

Pani Agata przedstawiła dziewczynce temat, cel zajęć oraz nacobezu. Następnie zaproponowała kilka ćwiczeń na dobry początek.

Gimnastyka buzi i języka z wykorzystaniem kart do ćwiczeń motoryki narządów artykulacyjnych – dziewczynka otrzymała od Pani Agaty kartę.  Pierwszym zadaniem było zaznaczenie w jakiej kolejności będą wykonywane ćwiczenia. Na karcie znajdowały się ilustracje symbolizujące następujące ćwiczenia:

„Rybka” – ćwiczenie mięśnia okrężnego ust;

„Huśtawka” – dotykanie  czubkiem  języka  prawego  i  lewego  kącika  ust;

„Piłka” – wypychanie  czubkiem  języka  policzków;

„Konik” -kląskanie językiem;

 „Miotła” – dotykanie  czubkiem  języka  do podniebienia.

Po wykonaniu każdego z nich dziewczynka w rogu ilustracji rysowała kropkę. Widać było bardzo duże zaangażowanie dziewczynki, z zapałem wykonywała ćwiczenia, słuchała wskazówek Pani Agata. Ta aktywność dziewczynki zakończyła się sukcesem.

Ćwiczenia oddechowe z kolorowymi piórkami – kolejna aktywność, którą zaproponowała dziewczynce nauczycielka składała się z kilku ćwiczeń oddechowych z wykorzystaniem piórka. Dziewczynka wykonała następujące ćwiczenia: zdmuchiwanie z dłoni i łapanie piórka;

delikatne dmuchanie na piórko; mocne dmuchnięcie, aby piórko poleciało jak najdalej.

Po każdym ćwiczeniu otrzymywała od Pani Agaty informację zwrotną.

Ćwiczenia ortofoniczne – „Winda”– artykulacja samogłosek na wydechu z jednoczesnym naśladowaniem windy ruchem rąk- Pani Agata opowiedziała dziewczynce historyjkę o samogłoskach, które wsiadały do windy. Dziewczynka i z tym ćwiczeniem poradziła sobie śpiewająco, uważnie słuchała wszystkich wskazówek nauczycielki.

„Co to za zwierzę?’’ – zagadki ortofoniczne– Pani Agata poprosiła dziewczynkę, by wybrała sobie jedną ilustrację ze zwierzętami. Następnie razem z dziewczynką nazwały wszystkie zwierzęta. Nauczycielka wyjaśniła także na czym będzie polegało zadanie i włączyła płytę. Dziewczynka uważnie słuchała odgłosów wydawanych przez różne zwierzęta. Następnie dopasowywała odgłos do zwierzęcia, które go wydaje i naśladowała odgłosy tych zwierząt. Kolejnym zadaniem dziewczynki było podzielenie

nazw zwierząt na sylaby. Dziewczynka bezbłędnie podzieliła następujące nazwy zwierząt: kogut, kot, krowa, gołąb, pies, indyk.

Echo rytmiczne – zadanie dziewczynki  było wystukanie patyczkami  rytmu podanego przez nauczycielkę. Było także wyzwanie dla Pani Agaty. Dziewczynka podała rytm, który musiała powtórzyć nauczycielka. Było dużo śmiechu i dobrej zabawy.

Ćwiczenia ortofoniczne – zabawa ,,Co słychać na wsi?” – nauczycielka recytowała wiersz pokazując jednocześnie obrazki, a zadaniem dziewczynki było naśladowanie odgłosów zwierząt znajdujących się na obrazkach.

Co słychać na wsi?
Zależy gdzie.
Na łące słychać- kle kle.
Na stawie- kwa, kwa.
Na polu- kraaaa.
Przed kurnikiem- kukuryku!
Ko, ko, ko, ko- w kurniku.
Koło budy słychać- hau, hau.
A na progu- miau, miau.
A co słychać w domu: nie powiem nikomu !

 Podsumowując zajęcia Pani Agata podziękowała dziewczynce za pracę podczas zajęć,  za jej entuzjazm, kreatywność. Poprosiła, by wybrała jedną z dwóch buziek- uśmiechniętą, jeżeli zajęcia się podobały lub smutną, co oznaczałoby, że zajęcia nie podobały się. Dziewczynka wybrała buźkę uśmiechniętą. Na koniec maiła do wyboru- bańki i wiatraczek. Dziewczynka wybrała bańki i na koniec zajęć w sali pojawiły się kolorowe bańki mydlane.

Nauczycielka dokładnie wyjaśniała dziewczynce każde zadanie. Pani Serzysko motywowała ją do uczenia się poprzez doświadczanie. Pozytywnie wzmacniała ją, chwaląc za wykonanie każdego zadania.

Duże zaangażowanie, pomysłowość Pani Agaty sprawiły, iż dziewczynka z przyjemnością uczestniczyła w zajęciach i z wypiekami na twarzy czekała na kolejne zadania, zagadki i niespodzianki. Nauczycielka wykorzystała zabawy wpływające na wszechstronny rozwój dziecka, dostosowując je do możliwości i potrzeb dziewczynki. Podczas zajęć bazowała na mocnych stronach dziewczynki- na jej potencjale.

Motto:

„ Jeżeli umiecie diagnozować radość dziecka i jej natężenie,

musicie dostrzec, że najważniejsza jest… radość pokonanej trudności,

osiągniętego celu, odkrytej tajemnicy.

Radość tryumfu i szczęście samodzielności ”.

Janusz Korczak