Czy Pinokio zasłużył na to, aby zostać chłopcem? Uczniowie klasy IV b na lekcji języka polskiego z Panią Mariolą Kulpą i wychowawczynią Panią Joanną Evenden starali się odpowiedzieć na to pytanie. W literaturze, jak i w życiu, nic nie dzieje się przypadkowo. Dzieci zastanawiały się nad tym, dlaczego Pinokio został wystrugany z kawałka drewna i doszły do wniosku, że jest to materiał, dzięki któremu można wydobyć i podkreślić wszystkie cechy charakteru i osobowości pajaca.

Drewno jest twarde a zarazem łamliwe, lekkie i niezbyt trwałe, łatwo się pali, ma drzazgi i nie trudno je obrabiać, kształtować. Taki właśnie był Pinokio, uparty i krnąbrny lekkoduch. Łamał dane słowo, jego wola była krucha, nietrwała, łatwo zapalał się do nowych pomysłów. Potrafił bezmyślnie ranić najbliższych i ulegał namowom złych kolegów. Był też ciepłym i w głębi serca dobrym, dlatego mógł zmienić się w grzecznego chłopca. Uczniowie zastanawiali się do jakiego materiału mogliby porównać siebie i dlaczego? Było wiele propozycji. Najciekawsze to: wełna, szkło, kamień, woda i drewno. Pozwoliło to dzieciom lepiej poznać swoją osobowość, uświadomić własne słabe i mocne strony.

Przepięknie wykonane pacynki, marionetki i lalki sprawiły dzieciom wiele radości, a opowiadane przy ich pomocy przygody drewnianego chłopca zostaną na długo w pamięci.