15 maja Pani Barbara Wojtasik zorganizowała zajęcia w grupie 5-latków  pod tytułem „Białe i czarne”. Na dzieci czekało szereg ciekawych zadań, które sprawiły im dużo radości i rozbudziły ich ciekawość.

Powitanie- nauczycielka zaprezentowała dzieciom  na tablicy dwa domy z dachem białym i czarnym. Następnie  opowiedziała uczestnikom spotkania  krótką historyjkę o dwóch kotach- czarnym i białym, które weszły na dach – biały kot na biały dach, czarny kot na czarny. W opowiadaniu koty stwierdziły, że nie są widoczne. Pani Basia  prosiła dzieci, by pomogły kotom rozwiązać ich problem. Dzieci od razu zaproponowały, by biały kotek wszedł na czarny dach i na odwrót – czarny kotek na biały dach. Następnie nauczycielka wyjaśniła dzieciom, na czym polega efekt kontrastu – dostrzeganie różnic na zasadzie dwóch przeciwstawnych cech – w tym przypadku barwy białej i czarnej. Poprosiła dzieci o podanie przykładów występowania takich zestawień kolorów w naturze – np. umaszczenie zwierząt – zebra, krowa, sroka. Następnie dzieci podawały przykłady przedmiotów i obiektów z otoczenia – np. pasy na jezdni, niektóre znaki drogowe, szachownica, druk – napisy w sali. Nauczycielka również wyjaśniła dzieciom znaczenie powiedzenia „pokazać coś czarno na białym”. Aby jeszcze bardziej zaciekawić uczestników spotkania Pani Basia pokazała kilka reprodukcji z zastosowaniem tego efektu w sztuce malarskiej i  grafice.

Kodowanie na dywanie –  dzieci dobrały się w pary, i usiadły obok siebie. Jedno dziecko z pary otrzymało planszę białą z dziewięcioma kwadratowymi polami i pięć czarnych kółek; drugie dziecko podobną planszę czarną z białymi kółkami. Gra polegała na tym, iż pierwsze dziecko układało kółka na swojej planszy w dowolny sposób – drugie dziecko próbowało na swojej planszy odtworzyć ten sam układ. Następnie była zamiana. Dzieciom zabawa się podobała i chętnie wymyślały różne układy na swoich planszach. Zauważyć można było, iż dzieci w parach się wspierały podczas wykonywania zadania.

Zabawa ruchowa z wykorzystaniem rolek po papierze toaletowym – każde dziecko wzięło rolkę biała i rolkę czarną. Następnie nauczycielka przy muzyce prezentowała różne ruchy – dzieci powtarzały zmieniające się gesty. Na zakończenie zabawy Pani Basia poprosiła dzieci o ustawienie się w kole i wyciągnięcie obu rąk z rolkami przed siebie, tak aby je ze sobą wszystkie połączyć i utworzyć naprzemienny układ. Następnie dzieci położyły na dywanie.

Mały artysta – nauczycielka poprosiła, by dzieci usiadły na dywanie i wysłuchały  na czym będzie polegała praca przy stolikach. Na każdym stoliku  przygotowane były pojemniki z farbą białą i czarną oraz patyczki. Dzieci otrzymały kartkę podzieloną kolorystycznie – połowa zamalowana na czarno, a druga połowa zamalowana na biało. Odpowiednio kreśliły wzory białą farba na czarnym tle lub czarną farbą na białym. Widać było duże zaangażowanie dzieci i kreatywność. Nauczycielka pokazała na zegarze daltońskim wyznaczony czas na pracę – 10 minut.

Podsumowując zajęcia  nauczycielka zaprosiła dzieci na dywan. Każde z nich wzięło do ręki rolkę biała i czarną. Pani Basia zadawała dzieciom pytania i prosiła o zasygnalizowanie swoich odczuć i wypowiedzi za pomocą rolek – biała oznacza akceptację – czarna zaprzeczenie. Każde dziecko miało szanse podzielić się z grupą swoimi spostrzeżeniami na temat zajęć lub poszczególnych zadań. Uczestnicy spotkania mówili  o tym, co im się najbardziej podobało, co sprawiło najwięcej trudności.

 Nauczycielka podczas każdego etapu spotkania wyjaśniała dzieciom jaki jest cel zadania. Podczas zajęć nauczycielka wykorzystała elementy kodowania, oceniania kształtującego oraz metody aktywizujące. Dzieci były radosne, a uśmiech na ich twarzach świadczył o tym, iż miło spędziły czas. Zaangażowanie nauczycielki, pomysłowość, różnorodne zadania sprawiły, iż czas poświęcony na zajęcia szybko minął.

Motto:

„ Niech dzieci będą wolne. Zachęcaj je do biegania na zewnątrz, gdy pada deszcz. Niech zdejmą buty, gdy znajdą kałużę wody. A gdy trawa łąk będzie mokra od rosy, niech biegną po niej i depczą ją bosymi stopami. Niech odpoczywają spokojnie, gdy drzewo zaprasza ich do spania w swoim cieniu. Niech krzyczą i śmieją się, gdy słońce obudzi ich rano.”

(Maria Montessori)